Oom wolfram en mijn chemische jeugd
autobiografie
Oliver Sacks geeft in dit boek een relaas van zijn jeugd dat even onverwacht en fascinerend is als zijn beroemde ziektegeschiedenissen. In deze levensherinneringen roept hij met warmte en humor zijn jeugd in Engeland ten tijde van de Tweede Wereldoorlog op. Er was de grote, wetenschappelijk aangelegde familie waarin zijn prille fascinatie voor metalen werd gestimuleerd, vooral door `oom Wolfraam'. Er waren zijn vier jaren op kostschool, waar hij bij het uitbreken van de oorlog naartoe werd gestuurd om aan de bombardementen te ontkomen. En er was zijn terugkeer naar Londen als emotioneel verwaarloosd kind van tien dat troost vond in de geheime tuin van zijn passie: het vurige verlangen om de aard van metalen, gassen en chemicaliën te doorgronden, om een gevoel van evenwicht bij zichzelf te vinden en om de verborgen orde der dingen buiten hemzelf te begrijpen. De verrukking en intense verwondering waarmee Oliver Sacks' dorst naar kennis is ontstaan, stralen van Oom Wolfraam en mijn chemische jeugd af.
Van Oliver Sacks (1933), die woont en werkt in New York, verscheen in 1984 als eerste titel in Nederlandse vertaling Een been om op te staan. Hij verwierf sindsdien internationale faam met een reeks bijzondere boeken, waarin hij zich telkens in de belevingswereld van zijn patiënten weet te verplaatsen.
` Een meesterverteller. - Algemeen Dagblad
` Een van de grote klinische auteurs van de twintigste eeuw. - The New York Times Book Review
~ Wat een genoegen om hem te lezen! - Elsevier