De laatste keizer van China was een kind
De geschiedenis van Pu Yi, de laatste Chinese keizer, is
zonder meer kleurrijk en bizar te noemen.
Nog niet eens drie jaar oud werd het nietsvermoedende
knaapje in 1908 tot keizer gekroond. Tijdens de zeer lange
ceremoniële plechtigheid riep het kind overstuur: 'Ik wil
naar huis!' Door de bijgelovige hovelingen werd dit als een
ongunstig voorteken beschouwd. En zij kregen gelijk: Pu Yi's
leven zou een aaneenschakeling worden van intriges,
opstanden, oorlogen, misleiding en corruptie.
Tot aan zijn dood op zestigjarige leeftijd werd hij
geobsedeerd door panische angst voor samenzweringen,
ongunstige voortekenen en alle mogelijke kwalen. En niet ten
onrechte, zoals uit zijn levensverhaal blijkt. Meerdere
malen werd hij door intriganten afgezet, gevangen gehouden
en met de dood bedreigd. Uiteinde lijk sleet hij zijn
laatste, eenzame dagen als gewoon burger, in dienst van de
botanische tuinen van Peking. 'De laatste keizer van China
was een kind' biedt een zeer wervelend beeld van het roerige
leven aan het Chinese hof in de periode 1908-1967, een
periode waarin eeuwenoude tradities, ondanks krampachtige
pogingen ze te handhaven, langzaam maar zeker plaats moeten
maken voor Westerse invloeden en voor het communisme.
Rouwceremonies, eunuchen, courtisanes, kostbare
uitspattingen, rituele voorouderverering en bizarre seksuele
praktijken vormen het grillige decor van een stuk recente
geschiedenis, waarin de laatste keizer, van oudsher omringd
door weelde en rijkdom, eindigt als een nederig burger.
De draak werd een vlinder.