Christopher Hope, geboren en getogen in Zuid-Afrika, woont sinds 1975 in Engeland. In mei 1987 keerde hij even terug naar zijn geboorteland ter gelegenheid van de verkiezingen. Hij reisde kriskras door Zuid-Afrika, van Natal tot Soweto. En hij schreef. Blanke jongen op de loop werd een terugblik op zijn jeugd en een analyse van het proces dat hem, als blanke, deed inzien dat hij in Zuid-Afrika niet thuishoorde. Van een 'onschuldige kleuter' veranderde hij in 'een door cynisme getekende buitenlander'. (Louise Fresco in Vrij Nederland) Hope noemt zichzelf een kind van de apartheid. Hij groeide op 'zonder andere keuzes, het duurde jaren voordat we ontdekten dat dat niet altijd zo geweest was. Mijn eerste aanblik van zwarte mensen vertelde me niet dat zij zwarte mensen waren, maar dat ze vreemdelingen waren en dat er zoveel waren. Om redenen die ik niet kon peilen was de wereld vol met vreemdelingen die in keukens werkten en in de straten liepen.' Hij gaf zich over aan het lezen van boeken, wat hem een groot gevoel van vrijheid gaf. Maar zijn kennismaking met de literatuur betekende ook dat de wereld rondom hem steeds onwerkelijker werd. I read my way info the outside world', en dat leidde tot een onherroepelijk verlies van het geloof in Zuid-Afrika als een echt bestaand land.
Aan het einde van het boek, waarin verslaggeving en herinnering, verbazing, protest en analyse samengaan, zijn de verkiezingen voorbij. De liberale oppositie is gebroken en het is evident dat 'the whites would rather destroy South Africa than institute a policy of real change' (Buthelezi citerend).
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.