Termieten & Muskieten
Vernieuwing en vernieling in de nederlandse politiek
Hoe staat het sinds God, Nederland en de franje met de vaderlandse politiek?
Ach, het begon allemaal zo mooi: D'66 propageerde een rechtstreeks gekozen minister-president, de PPR zou wel eens de christelijke partijen leegzuigen en bun makkers van Nieuw-Links hielden de rode roos stevig in de vuist geklemd. Dat alles terwille van de politieke duidelijkheid; het moest maar eens uit zijn met dat gesjoemel.
Desondanks liet de PvdA zich - inclusief datzelfde Nieuw-Links - in een kabinet met christen-democraten manoeuvreren en ontdeed Dries van Agt zich vervolgens met een vies gezicht van zijn socialistische kameraden om lekker met de VVD te gaan regeren, waarmee zo goed te dineren viel. De PvdA had zelf de ring in haar neus gedaan, waaraan zij kon worden meegetrokken.
Hoe anders was alles gelopen als de christelijke partijen zich inderdaad in twee keurige helften hadden gesplitst en als de knieën van de linksen wat minder slap waren geweest. Geen van beide partijen bleek echter bestand tegen de verlokkingen van de macht.
Sindsdien is het politieke sopje van de PvdA zo lauw als afwaswater, zitten de katholieken en mannenbroeders zondags met hun hengel aan de waterkant in plaats van in hun godshuizen en ook bij de communisten is het ware vuur bijkans gedoofd.
Ondertussen doen de termieten hun werk. Hongerend naar steeds meer macht werpen zij grillige en keiharde heuvels op, waaraan al menige vaderlander zijn poten heeft opengehaald. Ware de muskiet er niet; Nederland zou reeds lang onleefbaar zijn geweest. Hetzelfde mag van Henry Faas worden gezegd, die met dit boek een schitterende zedenschets heeft gegeven van het politieke wheelen en dealen in de jaren zeventig en tachtig.