A.M.Oostlander//Dorpsdespoten onttronen(T.Wever)

Dorpsdespoten onttronen

 

Is politiek een vuil spelletje?
Zo ja, dan moet dat ook gelden voor de beslissingen die kerkelijke leiders, omroepbestuurders, leden van adviesorganen en leiders van bijvoorbeeld de vredesbeweging of voorstanders van vrije euthanasie nemen. Ook zij sluiten compromissen. De werkelijke vraag is: corrumpeert alle macht of kunnen politici en maatschappelijk en kerkelijk leidinggevenden aangesproken worden op principes die boven de machtsvraag uitgaan?
Niet alleen sommige Ministers en Tweede Kamerleden dreigen aan gezag bij de bevolking in te boeten. Kerkelijke topfunctionarissen hebben luxueuze catacomben opgezocht om van daaruit de Staat te kritiseren, zonder al te veel consideratie met het kerkvolk dat 's zondags onder hun kansels zit. Leiders van de vredesbeweging, eens goed begonnen, hebben zich op de golven laten opstuwen, zonder het huis theologisch en politiek op rotsen te bouwen. De emancipatie heeft voet aan de grond gekregen bij de Nederlandse vrouw, en terecht, maar de Emancipatieraad komt met voorstellen die vooral gunstig uitpakken voor de maatschappelijk sterksten.
Het leidinggeven dreigt bij dit alles te verworden tot dorpsdespotisme. Maar de tachtiger jaren hebben geen behoefte aan despoten. Samenbindende principes zijn nodig om een samenleving in te richten zonder regenteske trekken. Het is de overtuiging van Oostlander dat principes de kleine baasjes en bazinnetjes in ons land door de mand doen vallen. Hij werkt daar als directeur van het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA al tien jaar lang aan mee.
Omdat het leidinggevende personen bevraagt op hun diepste overtuiging, geeft dit boek een scherp beeld van de tijd waarin wij leven. Van de machthebbers in politiek, maatschappij en kerk. Van de macht die wij hun als kiezers (stemvee?), aanhangers en kerkleden toestaan. Zo kan het beginsel er toe bijdragen de dorpsdespoten in Nederland te onttronen.