Van de drie boeken die Judicus Verstegen tot nu toe heeft gepubliceerd (twee ervan zijn inmiddels uitverkocht) zijn de genres gemakkelijk vast te stellen: romans, verhalen. Met zijn vierde werk ligt het moeilijker. Het heeft zeker iets van een roman, maar het is ook een reisverhaal, ook een autobiografie; het essayistische element ontbreekt er evenmin aan. De grenzen van dit boek-als-hybride zijn dus vaag. Dit vindt zijn oorzaak in het feit, dat Verstegen ook anderszins de grenzen heeft doorbroken met een reis naar Hongarije, Tsjechoslowakije (juist voor de Russische inval) en Polen. Deze tocht is niet alleen een onderzoek naar de toestanden in de bezochte landen; hij geeft ook aanleiding tot zelfanalyse en tot beschouwingen over de maatschappij waarin wij leven.
Verstegen concludeert, dat wij steeds harder moeten werken om het steeds gemakkelijker te krijgen. Hij definieert de schrijver als een klein, over
het wateroppervlak schaatsend diertje, wiens boodschap door de wind en wiens bestaan door detergentia wordt bedreigd.
De ikfiguur in De vloek van het schema plaatst al zijn reiservaringen in een groot perspectief. Het zoeken naar nieuwe grenzen en deze doorbreken, het zich verzetten tegen verstikkende schema's en ook tegen de bewegingen die zich weer tegen deze schema's keren, dit zijn de drijfveren die voor hem het leven zinvol maken. `We moeten alles wat we schrijven discutabel stellen. Op het moment dat iets vastgelegd is dient het te worden onderworpen aan het gestage ondergravingsproces van de kritische geest.'
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.