Een man zei: 'Ik voelde regendruppels langs mijn gezicht lopen. Ik herinner me dat ik het koud kreeg. Dat was een sensatie voor mij' Voor het eerst in jaren ervoer ik de gewaarwording van nat en koud! Daarvoor liep ik ook wel over straat, maar ik merkte niet of het droog weer was of dat het regende. Je voelde geen water, geen nattigheid, geen warmte of kou. je zintuigen zijn dood. Dat voelen van regendruppels... dat was een belangrijk keerpunt. Het was alsof ik een beetje bij de mensen terugkwam... De wereld kwam weer in het zicht. Ik werd een beetje wakker. Je kunt zeggen: er kwamen scheuren in de glazen stolp.'
In een van de voorgesprekken zei een meisje: 'Het gevoel niet te willen leven is zo "levensecht". Maar het bedriegt je. Nu ben ik moeder, vrouw van een man, deel van een fijn gezin. Het was de moeite waard om door te gaan.'
Een jongen zei: 'Op het dieptepunt van je ellende denk je: er is geen uitkomst. Je bent onbereikbaar voor anderen. je hebt maar één gedachte in je hoofd. De dood trekt dag en nacht aan je. Maar zie nu, ik leef en ben daar wat blij om!'
Vijftien mensen vertellen hun verhaal tot steun en aanmoediging voor anderen. Een positief, maar realistisch boek.
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.