Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
Iris Galey//Ik huilde niet toen...
Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
Ik huilde niet toen vader stierf
Iris Galey is negen als haar vader - - haar seksueel begint te misbruiken. Als ze er op veertienjarige leeftijd eindelijk over durft te praten, komt het tot een macabere climax: haar vader pleegt zelfmoord. Huilen om zijn dood kan ze niet. Ze wordt in een meisjesinternaat gestopt en zegt er geen woord meer over. Ze is bevrijd van de verkrachtingen, maar de schuldgevoelens en kwetsuren blijven. Veertig jaar later is ze pas in staat haar ervaringen te verwoorden in dit aangrijpende boek. 'Omdat', zoals ze zelf zegt, 'het voor mij de enige manier is om mijn identiteit te vinden, om over alles heen te komen en er niet aan onderdoor te gaan.'
`Ik huilde niet toen vader stierf' beschrijft de vertwijfeling en angst van Iris als meisje en vrouw, na een jeugd die werd getekend door seksueel misbruik en dreigementen. Ze leerde dat ze nutteloos, mislukt, `verkeerd' was en dat wat zij wilde totaal onbelangrijk was.
Iris' ervaringen zijn niet uniek, zoals blijkt nu steeds meer slachtoffers van incest over hun ervaringen durven praten. Het bijzondere van dit boek echter, is de helderheid waarmee Iris Galey, in eenvoudige taal, beschrijft hoe alle relaties in haar leven zijn beïnvloed door haar incestverleden en hoe ze krampachtig heeft geprobeerd een 'normaal' leven te leiden. Door de jaren heen leert ze dat alle keuzes die ze maakt en de ervaringen die ze opdoet in haar volwassen leven, onlosmakelijk verbonden zijn met die vroege, diepe kwetsuren. Zodat ze tenslotte werkelijk iets van bevrijding ervaart en voor het eerst om haar vader kan huilen ...
