Goed tien jaar geleden hadden nog maar heel weinigen van Elisabeth Kübler-Ross gehoord. Toen verscheen er in Life een aangrijpende fotoreportage over haar zorg voor zieken
huispatiënten die door de artsen waren opgegeven. Daardoor. raakte haar naam over de hele wereld bekend. In dit boek wordt verteld wie Elisabeth Kübler-Ross is er, hoe zij tot haar unieke werk voor stervenden is gekomen.
Elisabeth, een Zwitserse van afkomst, was de oudste van een drieling. Bij haar geboorte in 1926 woog zij nauwelijks twee pond en niemand durfde verwachten dat ze in leven zou blijven. Zij toonde zich al gauw heel onafhankelijk. Toen ze van school kwam, zei haar vader dat ze maar moest gaan werken. Dat deed ze, rasaar ze bleef ook studeren. Tijdens en na de oorlogsjaren trok ze naar Frankrijk en Polen om in vluchtelingenkampen te helpen. Ze leed grote ontberingen voor haar studie en werkte als een bezetene; ze zag eruit als een geraamte, maar ze gaf niet op: ze moest en zou arts worden. Na haar examen ging zij met haar man naar Amerika Daar werkte ze in psychiatrische inrichtingen en ziekenhuizen. Ze zag er hoe weinig er werd gedaan voor de zieken die door de artsen waren opgegeven. Zo begon haar werk voor mensen die door onze cultuur het meest aan hun lot worden overgelaten: de stervenden. Elk van hen is een les voor ons levenden, zoals Elisabeth Kübler-Ross in haar eerste boek zou zeggen. En hun dood bewijst, zegt zij, dat er een leven na dit leven is, dat we onderweg zijn. Zelf is zij heel haar leven onder weg, maar altijd ten dienste van de zwakke medemens.
Derek Gill is een Amerikaans journalist, die meer biografieën op zijn naam heeft staan. Hij heeft dit boek in nauwe samenwerking met Elisabeth Kübler-Ross geschreven.
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.