Judith Jannberg // Ik ben ik ( veen)

Ik ben ik 

 

  Judith Jannberg (pseudoniem), 43 jaar, beschrijft in haar opzienbarende boek hoe zij zich na een lang en moeizaam proces bevrijdt van de klemmende band van haar huwelijk. Na zeventien jaar zet zij de beslissende stap en breekt ze met haar man, de prominente politicus prof. dr. Manman, om met haar kinderen een
nieuw bestaan op te bouwen waarin zij wèl zelfstandig en vrij kan zijn.
Haar verhaal illustreert wat het betekent voor een vrouw om volledig van haar man afhankelijk te zijn, als zijn carrière zaligmakend is, als de zorg voor het huishouden en de kinderen alleen op haar schouders rust, als macht en aanzien belangrijker zijn dan genegenheid en wederzijds respect.
Judith Jannberg schrijft over haar jeugd die ze doorbracht in een kindertehuis, over haar eerste ervaringen met de liefde, over de ontluistering van het sprookje dat huwelijk heet. Ze ontdekt dat liefde niet altijd klassetegenstellingen tenietdoet (haar man hield haar steeds voor dat hij haar als het ware `uit de goot' had gehaald), dat niet iedere zwangerschap gewenst is, dat ontwikkelingskansen voor vrouwen niet gelijk zijn aan die voor mannen, dat vrouwen ook door hun man geslagen, mishandeld en vernederd kunnen worden. Maar ook ontdekt ze dat na vertwijfeling en verwijdering bevrijding mogelijk is,dat emancipatie geen loze kreet is.
Momenteel werkt ze als free-lancemedewerkster bij de Duitse televisie en geeft ze vormingscursussen voor vrouwen aan een volkshogeschool. Ze heeft haar levensverhaal op de band ingesproken, waarna haar vriendin en medestrijdster voor vrouwenrechten Elisabeth Dessai de tekst heeft bewerkt.
Het boek heeft bij verschijnen in Duitsland veel opzien gebaard, bladen als `gild' spraken er schande van, terwijl de meer progressieve pers het een moedig en nuttig boek vond, waarin veel vrouwen zich zullen herkennen.