Het triomferende embryo
Ieder van ons is begonnen als een enkele cel, een bevruchte eicel. Hoewel we met dit idee vertrouwd zijn, roept het toch steeds weer een gevoel van ontzag bij ons op. Hoe ontstaan er uit één cel miljoenen cellen, in precies de juiste verhoudingen en met soms zeer gespecialiseerde functies? Hoe worden ze georganiseerd tot complete structuren als armen en benen, gezicht, hart of hersenen? Waardoor zijn de patronen zo stabiel en reproduceerbaar, generatie na generatie? Hoe is al deze informatie in de eicel gecodeerd?
In Het triomferende embryo biedt Lewis Wolpert de niet-deskundige Iezer inzicht in deze fundamentele biologische vragen aan de hand van voorbeelden van de embryonale ontwikkeling bij allerlei diersoorten. Zo maken we kennis met het praktische, doorzichtige zeeëgelembryo, een muis met zebrastrepen, watersalamanders en vogels, en ook met een fruitvlieg waarbij, als gevolg van zijn verwarde ontwikkelingsprogramma, een poot uit zijn kop groeit. Hij maakt ons duidelijk hoe genen de ontwikkeling sturen, hoe cellen hun plaats in liet embryo kennen, en hij beschrijft de opwindende ontdekking van homebox-genen, die gedurende miljoenen jaren van evolutie zeer goed behouden zijn gebleven. Verder confronteert professor Wolpert ons met het ontstaan van de hersenen, met de processen van regeneratie, groei en veroudering, en niet zijn visie op kanker als, een regulatiestoring in de normale ontwikkeling. Ten slotte komen we bij de evolutie, die zo veel heeft bereikt door aan het ontwikkelingsprogramma te 'rommelen'.
Lewis Wolpert is afkomstig uit Zuid-Afrika, waar hij tot ingenieur werd opgeleid. Thans is hij hoogleraar Medisch, Biologische aan liet University College in Londen.