Ondergronds
levensberichten uit het uitvaartwezen
Elk jaar begraaf ik een paar honderd van mijn stadsgenoten.'
De twaalf essays in Ondergronds: Levensberichten uit bet uitvaartwezen handelen alle - zij het op onnavolgbare wijze - over het uitvaartwezen. De auteur, Thomas Lynch, is begrafenisondernemer in het plaatsje Milford, Michigan. Zijn essays - die qua toon doen denken aan Het refrein is Hein van Bert Keizer zijn een openbaring in hun diversiteit: ontroerend, wijs, inzichtelijk, relativerend, poëtisch, humoristisch en bovenal: diep menselijk. De manier waarop Lynch beschrijft hoe hij de kneepjes van het vak leerde van zijn overbezorgde vader is onvergetelijk.
De essays in Ondergronds sprankelen van de ideeën: zo lanceert Lynch de gedachte om begraafplaatsen 'dichter bij de mensen' te brengen door ze om te bouwen tot golfterreinen, en introduceert hij het idee om de as van de overledene te recyclen tot een object dat diens persoonlijkheid weerspiegelt, onder het motto: in cremoriam.
'Charmant, cynisch, onsentimenteel, sardonisch... luchtig, grappig, puntig... speels, geestig, stijlvol... deze essays zijn krachtig, authentiek en staan boordevol ethische en esthetische wijsheid' Richard Bernstein, The New York Times
'Extreem levendige essays... Lynch combineert herinneringen, autobiografie, volkswijsheden en hilarische invallen op een superieure manier' The Financial Times
'Dit boek mag dan te laat komen voor de doden, de levenden moeten het zo snel mogelijk lezen' Blake Morrison, Literary Review