Karl May // De Rotsvesting In Sonora (prisma)

De Rotsvesting In Sonora
 

In het triestige havenplaatsje Guaymas ontmoet Old Shatterhand in het 'beste hotel' van de stad - een krot waar hij op ongelooflijke manier wordt afgezet - in een medegast de man die in dit verhaal zijn geduchte tegenstander zal worden. Deze, de zogenaamde 'mormoon' mr. Harry Melton, heeft zich opgeworpen als leider van een groep emigranten aan wie hij een mooie werkkring op een Mexicaanse hacienda (boerderij) heeft voorgespiegeld, maar die hij in werkelijkheid wil uitbuiten voor zijn persoonlijke belangen. In de jaren tussen 1870 en '80 was emigratie nog een veel hachelijker onderneming dan tegenwoordig en maar al te vaak werden de landverhuizers, die volkomen vreemd stonden in de Nieuwe Wereld en vaak zelfs geen woord van de taal konden spreken of verstaan, de prooi van bedriegers die hen met valse voorspiegelingen in het onheil wisten te lokken. Wanneer Old Shatterhand daarvan lucht krijgt, kan hij niet nalaten zich met deze zaak in te laten om te trachten het ongeluk af te wenden, hoewel hij van tevoren weet zich in een wespennest te steken. Hij heeft ditmaal met een paar uiterst geraffineerde schurken te maken die ook een Indianenstam bij hun gewetenloos bedrijf inschakelen. Dit heeft helaas een zekere mate van succes en enige malen gaat het er op lijken dat zij Old Shatterhand te slim af zijn geweest. Maar dan hebben zij toch niet gerekend op zijn enorme flair en op het geluk dat hem nooit ontrouw wordt. Met hulp van Winnetou en een bevriende stam slaagt hij erin tegen de schelmen en hun rode bondgenoten een machtig tegenwicht te scheppen en het is typerend voor de strijdwijze van de beide helden van het Westen dat beslissende hoofdstukken van deze geschiedenis getiteld zijn: 'overwinning zonder bloedvergieten' en 'vrede met de Yuma-Indianen'. Hoe fel Old Shatterhand ook kan toeslaan als het om de vernietiging van de misdaad gaat, zozeer pleit hij anderzijds voor lankmoedigheid, als er ergens een mogelijkheid bestaat om de Indianenstammen, die vaak door boosaardigheid van de blanken tegen elkaar zijn opgehitst, tot verzoening te brengen. In dit verhaal speelt ook de liefdeshistorie (waarmee de schrijver over het algemeen zuinig omgaat) een rol: het is een van de humoristische elementen waaraan dit boek rijk is, en geen van de lezers zal het rode opperhoofd benijden die met, de 'blanke bloem' gaat strijken. De definitieve afrekening met de perfide mr. Melton wacht ons in een volgend verhaal.

nummer 10