Oorlogen maken slachtoffers onder kinderen. Dat zijn oorlogskinderen. Ze worden volwassen en verdwijnen in de samenleving. Hoe het hen vergaat, daar horen we eigenlijk maar weinig over. Bibliotheken zijn gevuld met boeken die over de oorlog zelf gaan, geschreven door getuigen en ook vaak door boekenschrijvers.
Er zijn organisaties die oorlogskinderen proberen te helpen zoals het Rode bruis en Unesco. Ze doen hun uiterste best, maar ze zijn niet opgewassen tegen hoe alles werkt in een samenleving onder oorlogsomstandigheden. Er zijn ook bibliotheken volgeschreven over de jeugdjaren van schrijvers omdat je dan onuitwisbare indrukken opdoet voor het verdere leven. Gaat het om een normale jeugd, dan is dat herkenbaar voor de meeste lezers. Met een oorlogsjeugd blijf je een vreemde eend in de bijt. De communicatie met de omgeving blijft gestoord. Op begrip hoef je niet te rekenen omdat de mensen niets herkennen in je verhaal. Het is misschien daarom dat er zo weinig bekend is over de levens van oorlogskinderen.
Dit boekje gaat over mijn leven als oorlogswees. Het was een leven van struikelen en opstaan en uiteindelijk had ik het geluk dat de Stichting 40-45 mij weer op de been heeft geholpen.
Of dit boekje tot meer begrip zal leiden, dat kan ik niet geloven. Wel dat het inzicht geeft in het probleem van oorlogskinderen.
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.