Van 1994 tot en met 1999 verbleef Eline Gumbert lange periodes in de Valeriuskliniek, een psychiatrische inrichting in Amsterdam Zuid. Hier bestempelde men haar als ‘paranoïde schizofreen’. Inmiddels is deze verstrekkende diagnose herzien. In werkelijkheid waren het ernstige depressies waardoor zij hallucineerde. Dit was het horen van stemmen waaraan haar autobiografische roman Stemmenstorm de titel ontleent. Gedurende de opnames hield Eline Gumbert een dagboek bij. Op basis hiervan schreef zij haar roman.
In het voorjaar van 2000 en de winter van 2000-2001 schreef Eline Gumbert twee series columns voor dagblad Trouw, met de psychiatrie als thema. De tweede serie werd geïllustreerd door kunstenaar Johan Scherft. Van beide series kunt u hier een column lezen.
In 2000, ruim een jaar na de laatste opname, verscheen Stemmenstorm bij uitgeverij Bert Bakker. Hier leest u de recensie die van dit boek verscheen in Trouw. Stemmenstorm werd veelal gezien als een egodocument of een populair-wetenschappelijk werk over schizofrenie. Zo is het echter nooit bedoeld geweest. Het boek is uitsluitend nog antiquarisch verkrijgbaar en ook in sommige bibliotheken te leen.
Inmiddels werkt Eline Gumbert aan een tweede roman.
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.