Katolieke charimatiese vernieuwing (Gottmer)

In het jaar 1967 maakte een groep katholieke profes-

soren en studenten in de Verenigde staten een opval-

lende geestelijke vernieuwing door, die gepaard ging

met manifestaties van zekere 'charismata' of Geestes-

gaven zoals worden opgesomd in 1 Korintiërs 12 (al

beperkten ze zich niet daartoe). Dit was het begin van

wat weldra de katholieke charismatische vernieuwing zou

heten, een beweging welke door deskundigen op het

gebied van theologie en spiritualiteit wordt gekarakteri-

seerd als de belangrijkste vernieuwing in de kerk van

onze tijd, omdat ze theologisch gezien de kern raakt van

het evangelie en van het mysterie van de kerk.

Deze charismatische vernieuwing is bezig zich in de we-

reld van vandaag dermate te ontwikkelen, dat velen er

niet langs kunnen zich daaromtrent een oordeel te vor-

men en hun positie te bepalen. Om hen daarbij van

dienst te zijn riep L. J. kardinaal Suenens te Mechelen

van 21 tot 26 mei 1974 een klein internationaal team

van teologen en leidende figuren bijeen. Dezen hebben

een aantal theologische en pastorale richtlijnen opgesteld

als antwoord op enkele van de meest voorkomende vra-

gen die de charismatische vernieuwing bij velen oproept.

Dit dokument, dat in alle delen van de wereld wordt

aanvaard als authentieke vertolking van het katolieke

standpunt inzake de pinksterbeweging, wordt hier in

vertaling aangeboden. Het belang ervan is sinds 1974

niet weinig toegenomen door de snelle verspreiding die

de beweging sindsdien weer vond. In 1975 telde de

beweging naar schatting al een 600.000 aanhangers die

wekelijks aan gebedsbijeenkomsten deelnemen. (In vele

landen verdubbelt dit aantal jaarlijks.) Met Pinksteren

van dat jaar werd te Rome het Derde internationale

congres van de Charismatische vernieuwing gehouden,

bij welke gelegenheid paus Paulus de 10000 deelnemers

bemoedigend toesprak en kardinaal Willebrands voor

hen het thema 'De heilige Geest en de kerk' ontvouwde.