Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
ed mcbain////tachtig miljoen...
Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
tachtig miljoen ogen
Steve Carella van Bureau 87 hield eigenlijk niet van televisie, maar hij moest toegeven dat hij één van die veertig miljoen onverbeterlijke verslaafden was die elke woensdagavond op Stan Gifford's programma afstemden. Die avond was Gifford misschien pas vijf minuten voor de camera geweest toen hij in een stoel ging zitten en eens diep zuchtte. Carella voelde dat hij glimlachte omdat hij wist dat Gifford op het punt stond een van z'n pantomimes te doen. Gifford bleef naar iets in de verte staren dat steeds dichterbij scheen te komen. Carella barstte in lachen uit toen Gifford het op zich af zag komen en met een meedogenloze uitdrukking op zijn gezicht overeind kwam. Hij daagde het onbekende uit om aan te vallen. Plotseling scheen Gifford een ogenblik te wankelen-hij keek direct in de camera en er was een pathetisch smekende blik in zijn ogen. Het publiek lachte. Carella lachte niet. Gifford liet zich uitgeput in de stoel zakken en greep naar zijn buik. En toen, plotseling, voor tachtig miljoen ogen, begon hij hevig over te geven. De cameraman reageerde niet onmiddellijk en hield de ten dode opgeschreven Gifford nog even in het beeld ...
