Tijdens de tweede wereldoorlog diende Bret Taylor als luitenant ter zee bij de Amerikaanse marine. Op een feestje maakte, hij kennis met Paula West en deze kennismaking ontwikkelde zich binnen drie weken zodanig dat een huwelijk met haar meer dan waarschijnlijk leek. Toen hij weer met verlof was, zocht hij echter ruzie met Paula en trouwde hals over kop met Lorraine Berker. Een grote ontgoocheling voor Paula, die evenwel haar liefde voor Bret niet kon doden.
Weer terug op zee werd zijn schip gebombardeerd en Bret liep zware brandwonden op. Hij vertrok met ziekteverlof naar Los Angeles, waar hij voor Lorraine een huis had gekocht. Zijn vrouw was er niet. Na een toevallige autorit met Paula, trof hij Lorraine wèl thuis ... vermoord!
Al deze gebeurtenissen veroorzaakten bij hem een shock, waarvan hij slechts langzaam herstelde, doch op verschillende punten liet zijn geheugen hem in de steek. Zo had het waandenkbeeld bij hem postgevat, dat Paula West zijn vrouw was.
Naarmate de tijd vorderde werd hij helderder van geest. Zo herinnerde hij zich weer zijn eerste ontmoeting met Lorraine, de lange ononderbroken kus in de taxi, haar weelderige vormen, de diepe duisternis van die nacht. Nu was zij dood... vermoord!
Ergens sluimerde bij hem de onopgeloste schuldvraag ... een herinnering, die hij moest terugroepen, ook al zou dat zijn ondergang betekenen....