Hij werd wakker om het blondje naast zich te vinden en het dodelijke wapen in zijn eigen hand...
Ze had nog maar één nacht om haar man van de electrische stoel te redden. Hij had haar verteld dat hij dacht dat hij het blondje had vermoord. Zijn bloedige vingerafdrukken zaten op de hamer en zijn naam kwam voor in haar dagboek, ongeveer zes maanden geleden opgeschreven.
Alles wees op zijn schuld, maar zij weigerde het te , accepteren. Inplaats daarvan smeekte ze de politie een paar uur te wachten om de ware moordenaar te kunnen ontmaskeren.
Ze gaven haar de tijd tot het aanbreken van de dag, omdat er toch niets meer te verliezen was. Ze wisten dat zij hen regelrecht naar de moordenaar zou leiden..., naar..,, haar echtgenoot.