Leren leven met je ziekte?
Dit boek gaat uit van de gesprekken met mensen, die te horen hebben gekregen, dat de rest van hun leven getekend zal zijn door de ziekte of handicap, waaraan zij lijden. 'U moet er maar mee leren leven' vernemen ze en dat klinkt hen niet als een goed bedoelde bemoediging noch als een nuchtere constatering maar als een veroordeling in de oren.
Kan je er ook mee leren leven? De schrijver, die jarenlang in de kliniek en tenslotte in de polikliniek werkzaam is geweest als geestelijk verzorger, geeft zijn ervaring weer van gesprekken met chronische patiënten. De wijze waarop hun geschonden lichaam ook een schending betekent van hun zelfbeeld; de problemen, die er ontstaan met hun omgeving en in hun werk; ook de wijze waarop vroegere psychische schendingen van invloed waren op hun ziekte.
Het gaat echter tevens over de wijze, waarop zij 'als lijder leider' kunnen zijn voor allen om hen heen. In de aanvaarding van hun lot, de nieuwe wijze van omgaan met hun omgeving, een door de diepte heengaan in geloof en vertrouwen.
De schrijver typeert zijn verhaal als 'reisverslag'. Hij gaat als gids een eindje met hen mee en beschrijft zijn taak als vertrouwensman en pastor. Via individuele contacten en groepsgesprekken (lotgenotengroepen) komt hij op het spoor van de moeilijkheden én mogelijkheden die deze patiënten ondervin- den met hen, die hen behandelen en begeleiden. Daarom is dit boek ook geschreven voor andere professionele en vrijwillige hulpverleners: artsen, verpleegkundigen, psychologen, pastores etc. en niet in het minst voor de omgeving (familie, vrienden, buren). Het boek besluit met de vraag, in hoeverre begeleiding van patiënten — met name door geestelijke verzorgers - niet allereerst een meegaan onderweg dient te zijn, dan een aanwezig zijn in verschillende locaties. Dat roept fundamentele vragen op voor de taak van de professionele en vrij- willige begeleiding in de gezondheidszorg.
Gerard M. Spelberg volgde een doctoraal opleiding in de theologische en pastoraal-psychologische vakken, was werkzaam in het gemeente- en studentenpastoraat en van 1972-1991 in het ziekenhuispastoraat in het ziekenhuis Oudenrijn te Utrecht.
