Een monnik en een zot
serieuze en speelse fragmenten van leven
Soms zijn er van die 'herkenningsmomenten'. Dan vallen de stukken op hun plaats. Momenten van: geraakt worden door iets. Soms kleine dingen, die een diepe betekenis krijgen.
In die 'fragmenten van leven' zie je dan even wat misschien de zin van ons bestaan zou kunnen zijn, zie je even een verwijzing naar de bron van het leven. Nijhoff heeft het over "de sublieme momenten en het sentiment daartussen". Achterberg, die wat mij betreft d e meester is in het verwoorden van dit geheim, schrijft: "horende hoe het zachtjes in mij schreide,
omdat het niet kon worden uitgesproken, wat zich vlakbij voor eeuwig wou bevrijden."
Dat zijn de momenten van poëzie. Ook ik heb op mijn wijze een bescheiden poging gedaan deze 'fragmenten van leven' te verwoorden, soms in de vorm van een gedicht, soms in 'geknipt proza', soms in korte verhaaltjes.
Niet met de pretentie literatuur voort te brengen, wel omdat veel mensen mij aangegeven hebben door mijn schrijfsels geraakt te zijn, er herkenning en inspiratie in te vinden.