Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
Anke de Vries//De rode...
Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
De rode handschoen
Waar bleef ze nou? Patrick tuurde ongerust de weg af. Een ijzige wind joeg door de vallei en beet in zijn gezicht. Hij keek op zijn horloge: acht minuten voor zeven. Als Isabelle niet gauw kwam miste ze de bus en zou ze vandaag niet naar school kunnen. Benzine was schaars geworden in de loop van de oorlog; alles was op de bon. Ze mochten van geluk spreken dat de bus naar Vareux nog reed, anders zouden ze het hele eind moeten fietsen. 'Waar is Isabelle? Toch niet ziek?'vroeg iemand. 'Ze heeft zich waarschijnlijk verslapen,'mompelde Patrick. 'De bus is ook al laat ' 'bracht Nicolas eruit tussen twee hoestbui en door. Hij was een zware roker; zijn rechter wijs - en middel vinger zagen bruin van de nicotine. Patrick kende niemand die zo snel en behendig een sigaret kon rollen als Nicolas. 'Mijn specialiteit,'grijnsde Nicolas dan met zijn merkwaardige scheve glimlach. Hij had vroeger een gezichtsverlamming opgelopen en had er een heel eigen grijns aan overgehouden. 'Waarom moet jij zo vroeg met de bus, Nicolas?'vroeg monsieur Perrin, die in Vareux bij een bank werkte. 'Zaken,'bromde Nicolas. Er werd wat gegrinnikt. Iedereen wist dat Nicolas stroopte en wat hij ving vond gretig aftrek. Door zijn gewiekstheid werd hij nooit betrapt. 'Ik wou dat die rotbus kwam.'Nicolas stampte met zijn voeten op de hard bevroren grond en blies in zijn handen. Ik wou dat Isabelle kwam, dacht Patrick en keek weer op zijn horloge. Vijf over zeven en nog steeds geen Isabelle.
