Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
Eli Asser//Rembrandt was mijn...
Er zijn nog geen producten in jouw winkelwagen geplaatst.
Rembrandt was mijn buurman
'We hebben die oorlog overleefd, dus die vrede... daar moeten we toch zéker doorheen kunnen komen!'
(Uitspraak van Judith Verdoner, een van de hoofdfiguren uit Rembrandt was mijn buurman)
Eli Asser, succesvol comedyschrijver, voegde zichzelf niet drie opmerkelijke scripts bij de schrijvers van het 'meer serieuze' drama. (Dit laatste vindt hij onzin: 'Niets zo serieus als het schrijven van comedy!')
In opdracht van de ikon-tv schreef hij De Brizmilah, een monoloog, gespeeld door Bernhard Droog. Het stuk werd in Italië onderscheiden en kreeg in Israël een plaats in het video-archief van Yad Vashem, het monument voor de slachtoffers en helden van de Holocaust.
Eveneens in opdracht van de IKON kwam Het laatste glas melk tot stand. In dit spel beschrijft Asser hoe hij in de oorlog als negentienjarige leerling-krankzinnigenverpleger werkte in de joodse psychiatrische inrichting Het Apeldoornsche Bosch, tot de nazi's die kwamen leeghalen. In de nacht van 20 januari 1943 stonden hij, zijn aanstaande vrouw, zijn vrienden en collega's voor de keuze: vluchten... meegaan met de patiënten... of...
Het in opdracht van het Haarlems Toneel geschreven Rembrandt was mijn buurman speelt 52 jaar later, met dezelfde hoofdpersonen:Matthieu en Judith Verdoner (Ton Lutz en Ann Hasekamp). Een echtpaar op leeftijd nu, verkerend in een soortgelijke crisissituatie als toen, die nacht van het laatste glas melk.
