simone de beauvoir//een wereld van mooie plaatjes(agathon)

een wereld van mooie plaatjes

Laurence brengt regelmatig weekenden door met haar familie in het tweede huis, in Feuverolles, net buiten Parijs, van haar moeder. Alles lijkt daar perfect, haar dochter Catherine die ligt te lezen bij de open haard, haar andere dochter Louise die in de tuin met haar neefjes speelt, Gilbert, de steenrijke vriend van haar moeder die spannende reis- en jachtverhalen uit Kenia vertelt en haar moeder Dominique die met haar zussen praat over de mislukte zelfmoord van Jeanne Texcier. Kortom iedereen is met zijn eigen zaken bezig en vermaakt zich goed. Zondag 's avonds rijden zij, haar man Jean-Charles en haar twee dochters dan weer terug naar Parijs, naar hun luxe apartement.

Haar dochter Catherine heeft regelmatig nachtmerries, en dat baart Laurence zorgen, ze stelt haar moeilijke vragen zoals, waarom bestaan we? Laurence vraagt zich af waarom Catherine van die vragen stelt, ze vindt het niet bij Catherine's leeftijd passen, Catherine is 10 jaar en zit pas in de eerste klas van het gymnasium. Laurence en Jean-Charles hebben Catherine heel beschermd opgevoed; haar verboden de krant te lezen of naar bepaalde programma's op tv te kijken. Het blijkt dat Catherine dit zich afvraagt naar aanleiding van een affiche over honger in de derde wereld die haar nieuwe vriendin Brigitte haar had laten zien op school. Laurence besluit samen met Jean-Charles om Brigitte een keertje uit te nodigen, om met haar te praten.
Ondertussen heeft Laurence het druk met haar werk, ze werkt bij een reclame bureau en ontwerpt reclames voor verschillende bedrijven. Een collega van haar reclame bureau is Lucien. Vorig jaar heeft Laurence Lucien op een feest zonder echtgenoten leren kennen. Sindsdien heeft ze een verhouding met Lucien. Jean-Charles weet daar niks vanaf. Ze ziet Lucien niet vaak, behalve als Jean-Charles, die architect is, weer op een van zijn zaken reizen is.
Dan belt Gilbert, de vriend van haar moeder op, hij wil Laurence spreken. Als Laurence, die bezorgd is dat hij kanker of zo heeft, naar hem toe gaat blijkt dat hij wil breken met haar moeder waar hij al zeven jaar mee samen is. Gilbert is 65 en heeft een nieuwe vriendin van 19! waar hij snel mee hoopt te trouwen. Laurence kan hem niet geloven en vindt hem een gruwelijke schoft.
Als Gilbert dit tegen Dominique, Laurence's moeder vertelt is die er helemaal kapot van en weet zich geen raad en ze wordt depressief. Als ze hoort wie de aanstaande bruid is, de dochter van een ex-vriendin van Gilbert, besluit ze een brief naar de bruid te schrijven over de verhouding van haar moeder met Gilbert, om zo hun relatie te laten mislukken. Dit loopt echter helemaal uit de hand, Gilbert komt naar Dominique's appartement en slaat haar. Dit wordt echt te veel voor Dominique, en ze stort volledig in.
Laurence heeft heel veel aan haar hoofd. Ze besluit na lang overpeinzen haar relatie met Lucien te breken. Lucien is heel boos op haar en vindt haar bruut zonder hart.
Laurence voelt zich schuldig.
Brigitte komt op bezoek, ze blijkt een aardig meisje te zijn, maar ze is wel een jaar ouder dan Catherine, hiermee is Jean-Charles niet zo blij, maar Laurence beseft dat dit misschien wel goed is voor Catherine.
Als Louise en Catherine een weekendje met de vader van Laurence naar kastelen zijn kijken gaan Jean-Charles en Laurence en weekendje naar Feuverolles. Op de terugweg verschijnt er ineens een fietser voor de auto, Laurence kan nog net uitwijken en de auto belandt in een greppel. Laurence, Jean-Charles en de fietser mankeren niks, maar de auto is total-loss. Jean-Charles is hier helemaal niet blij mee, volgens Laurence had hij liever de fietser omgereden dan een hoge rekening van de auto....
Met kerst komt de hele familie bij elkaar, inclusief Dominique, waarmee het weer wat beter gaat. Laurence ergert zich steeds meer aan haar familie, de zogenaamde volmaaktheid van iedereen. Haar vader stelt Laurence voor om er met hem een paar weekjes tussenuit te gaan, naar Griekenland. Laurence is hier blij mee en gaat hier graag op in, ze had altijd al iets samen willen doen met haar vader om hem beter te leren kennen.
Het kerstrapport van Catherine viel Jean-Charles erg tegen, ze had een stel onvoldoendes. Hij dringt bij Laurence aan om Catherine naar en psycholoog te sturen, want hij vindt de lage cijfers en de nachtmerries vreemd. Laurence stemt hiermee toe.
Ze gaat met haar vader drie weken naar Griekenland, in het begin geniet ze erg van de reis. Als ze in Delphi aankomen komt ze in een keer tot een besef: ze had Catherine niet naar een psycholoog moeten laten gaan, ze moet haar dochtertjes niet zo laten worden als zij: 'volmaakt' maar met een hart van steen. Ze beseft dat iedereen haar dochtertjes wil persen in een vorm van valse schijn, iedereen wil een mooi plaatje van ze maken, net zoals haar ambitieuze moeder bij Laurence heeft gedaan. Het liefste wil ze zo snel mogelijk naar huis, maar ze blijft in griekenland met haar vader. Ze komt erachter dat hij niet de wijze man is die zij altijd dacht dat hij was.
Thuisgekomen blijkt dat het goed is gegaan bij de psychologe, de psychologe is tot de conclusie gekomen dat de gesprekken met Brigitte de gemoedsrust van Catherine verstoren. De psychologe vindt dat de vriendschap tussen Catherine en Brigitte moet worden verbroken, en Jean-Charles is het daar mee eens. Dan knapt er iets in Laurence en ze wordt ziek. Jean-Charles is bezorgd en wil weten wat er aan de hand is, dan vertelt Laurence wat ze vindt. Ze zegt dat catherine niet meer naar de psychologe gaat en dat de vriendschap tussen Catherine en Brigitte gewoon behouden moet blijven. Ze wil niet dat van haar dochtertjes in net zo'n vorm van valse schijn worden gestopt al bij haar is gebeurd. Ze zal zich voortaan zelf met de opvoeding van haar dochtertjes bezig houden, en het niet dulden dat iedereen zich daarmee bemoeit.