De zin van het rekken van het leven
Doodgaan moeten we allemaal, maar het tijdstip waarop kan met behulp van de moderne geneeskunde vandaag aanzienlijk worden opgeschoven. Is dat zinvol? Levensverlenging is eeuwenlang vanzelf- sprekend voorschrift voor artsen geweest, maar nu dokters hun patiënten langer dan ooit in leven kunnen houden, rijst de twijfel, het kan, maar moet het ook moet het altijd?
Dat is de fundamentele vraag die in 'DE ZIN VAN HET REKKEN VAN HET LEVEN' door een groep deskundigen, op verzoek van het Nederlands Gesprek Centrum, wordt besproken. Artsen komen aan het woord en laten zien hoe het in de praktijk gaat, wat hun patiënten willen of niet willen en hoe zij daarop reageren. Wat trouwens te doen met patiënten die zich niet meer of (nog niet) kunnen ui- ten? Schrijnende voorbeelden zijn de diep demente bejaarden, de patiënten die in vegeterende toestand verkeren en de zwaar gehavende pasgeborenen. Rekken zolang je kunt of juist niet? Waarin be- staat geneeskunst op dit niveau? Wat zien bijvoorbeeld de verpleeg- huizen in ons land als hun doel?
Het gezichtspunt van de artsen belicht slechts één aspect van de vraag. Het recht en de moraal zijn er ook nog: wat mag en wat mag niet? Verder de psychologie achter het rekken: waarom willen men- sen dat, heeft het met levensbeschouwing te maken, moeten we van God zolang mogelijk doorgaan? Wat is ertegen als iemand wil ophouden met leven, omdat hij vindt dat het genoeg is geweest? Helder, scherpzinnig en openhartig, zo zijn de bijdragen te karakteriseren, Het enige wat niet gezegd kan worden is dat de deelnemers het altijd met elkaar eens zijn.