De begrafenis, liet graf en de begraafplaats zijn voor de Westerse mens de onvermijdelijke rituelen van de laatste dingen. Dichters van alle tijden hebben erover geschreven, die van de twintigste eeuw niet uitgezonderd.
Onder de titel Een zucht als vluchtig eerbetoon - ontleend aan Thomas Gray, wiens 'Elegy Writien on a Country Churchyard de 'moeder van alle funeraire gedichten' is - verzamelden de dichters Jos Versteegen en Victor Vroom- koning funeraire poëzie uit de moderne Nederlandstalige literatuur.
Uiteraard is een groot aantal klassieken opgenomen, maar de samenstellers kwamen ook tot onverwachte en verrassende vondsten. Van Augusta Peaux (1859-1944) tot en met. Peter Ghyssaèrt (1966) passeert ruwweg een eeuw funeraire poëzie., Kriek van de eerste orde, de revue.
Een zucht als vluchtig eerbetoon is een prachtig tribuut aan de dichters die zich met de dood hebben ingelaten. Voor het eerst beschikt de poëzieliefhebber over een fraaie en uitgebreide anthologie die het novembergevoel tot literair genoegen verheft.
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.