Is de dood taboe in onze naar leven dorstende maatschap- pij ? Artsen, psychologen, psychiaters en priesters hebben getracht op deze vraag een zinvol antwoord te geven.. In dit boek horen we een vrouw die in haar beroep lijdende en stervende mensen begeleid heeft. Uit haar ervaringen heeft zij een zeldzaam mede-lijden gepuurd met de zieken die hun tocht naar «de overkant» begonnen.
Zij houdt een pleidooi voor meer begrip en hartelijkheid tegenover deze mede-mensen in hun uiterste beproeving. Zij toont ons hoe een klein gebaar, een glimlach, een vriendelijk woord, een aanwezig-zijn, van een enorme waarde zijn voor dergelijke patiënten, — wellicht het mooi- ste wat wij hun nog kunnen geven.
Agnes Filk-Nagelschmitz, geboren in 1924, was als ver- pleegster tijdens de oorlog in veldhospitalen werkzaam. Daarna was ze als medisch-technisch assistente verbonden aan een academisch ziekenhuis. In 1957 stierf haar eerste man. In 1963 is ze hertrouwd met een geneesheer. Ze woont te Goch am Niederrhein.
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.