- Pleegouders over hun kinderen
’Na een kopje thee liet Petra m’n kamer zien. En ze zei: "Zal ik je tas meteen maar meenemen? Dan kun je hem uitpakken." Maar steeds als ik ergens moet uitpakken, dan krijg ik een huilbui. Ik heb daar echt liggen janken. Weet je wat het is? Dan heb ik het gevoel: hier moet ik blijven. En dat vind ik zo moeilijk. In bepaalde huizen kon ik gewoon niet uitpakken, [...] Ik heb dus eerst een hele tijd op bed liggen janken en toen dacht ik: nu moet ik natuurlijk wel eens naar beneden. De trap af en daar zat ik dan. Me een beetje te vervelen. Ik wist niet wat ik moest doen. Voelde me zo buitengesloten. Alles ging maar door, langs mij heen. Maar op het laatst zij Petra: "Zou jij de kinderen even voor mij uit bad willen halen?" En daar was ik heel blij om, want toen had ik wat te doen.’ Aldus het verhaal van een pleegkind. Vele pleegkinderen vinden, net als in bovenstaand verhaal, niet meteen een passend pleeggezin en maken daarom vaak een lange tocht langs tehuizen en diverse pleeggezinnen. Een permanent tekort aan pleegouders maakt het in vele gevallen moeilijk een geschikte plaatsing te regelen. Saskia van der Stoel laat in dit boek zowel pleegouders als pleegkinderen aan het woord over hun ervaringen met de pleegzorg. Elk verhaal wordt afgesloten met een beschouwing waarin veel voorkomende vragen en problemen worden behandeld zoals de verhouding van pleegkinderen tot eigen kinderen, de aanpassingsfase, het contact met de natuurlijke ouders, cultuur- en milieuverschillen tussen kind en pleeggezin, verwachtingen en realiteit van het pleegouderschap, mislukte plaatsingen en begeleiding door maatschappelijk werkers.
