Omdat haar beide dove ouders Ben en Mary Sidransky meestal in gebarentaal spraken, was dat tot haar vijfde ook Ruth’s taal. Toen ging ze naar school en werd in een klas voor zwakbegaafde kinderen geplaatst.
Woedend ging Ruth’s moeder naar school en boze woorden stroomden uit haar soepele handen. Er kwam een wonder in huis; een radio. En Ruth leerde eindelijk spreken.
Toch bleef ze een buitenstaander, anders dan andere kinderen die ‘normale’ ouders hadden.
Ruth’s herinneringen aan haar jeugd zijn vreugdevol maar bitterzoet. De liefdevolle band met haar ouders was net zo breekbaar als het rode lint dat haar als baby ’s nachts met haar moeder verbond, zodat Mary de bewegingen kon voelen van het kind dat ze niet kon horen huilen.
Gevangen tussen twee werelden: haar eigen, stille, veilige wereld thuis en de grote, horende, vaak wrede wereld buiten, streed de jonge Ruth haar strijd om een eigen plaatsje te vinden.
Ter nagedachtenis aan haar overleden ouders schreef zij haar ontroerende levensverhaal.
Op de vraag van haar moeder of een gele tulp geluid kan voortbrengen, antwoordt Ruth dat geel zou kùnnen klinken als de zachte ochtendzon die winters ijs doet smelten.
Een wereld van stilte laat uw hart smelten.
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.