De apert zwijgende oma van Judith Koelemeijer, in alle toonaarden zwijgend over de geschiedenis van haar twaalf kinderen, zette in het jaar 2000 de journaliste Judith Koelemeijer aan tot het schrijven van haar familiegeschiedenis die honderdduizenden lezers vond onder de titel Het zwijgen van Maria Zachea. Hoe verschillend gezinsleden zich hun toch gezamenlijk beleefde jeugd herinneren bleek een rijke bron van herkenning voor menig lezer te zijn. In Mijn vader, de familie en ik is het hoofdstuk over de vader van de schrijfster, 'Piet [1942]', aangevuld met een in de ik-vorm geschreven herinnering van Judith Koelemeijer aan haar eigen jeugd, twintig jaar later dan de periode van Het zwijgen van Maria Zachea. Die tekst maakt, hoe kan het ook anders, nieuwsgierig naar de versie van de broer en zus van Judith Koelemeijer! Want wat overkwam de schrijfster nadat ze al haar ooms en tantes had gevraagd naar hún herinneringen aan hun jeugd? "Het was alsof ik een familieportret met een bruusk gebaar in twaalf gelijke delen had geknipt. En hoe ik daarna ook paste: ik kreeg de puzzelstukjes met geen mogelijkheid meer aan elkaar.' Mijn vader, de familie en ik is behalve een prettige aanvulling op Het zwijgen van Maria Zachea eigenlijk verplichte kost voor elke biograaf-in-spe!
De volgende extensies worden ondersteund: png, jpeg, jpg, gif, txt, csv, pdf, doc, docx, rtf, xls, xlsx, ppt, pptx, odt, ods, eps.