Zijn in glad leren handschoenen gestoken handen lagen losjes op het notenhouten stuur van de Rolls. Langzaam reed Sadov het terrein op. Met een zachte klik sloot het hek zich achter hen. Charlottes hartslag versnelde.
De stank was bijna ondraaglijk. Gehypnotiseerd door angst keek ze naar Sadovs onmenselijke gezicht. Zijn gemene grijns verried dat hij het juiste moment af- wachtte om het sein te geven dat het wrede, wellustige feest kon beginnen...